جتنلمن اند لیدیز

من تا حالا هیچ فیلم ایرانی ندیده ام که یک درس درست بهم یاد داده باشه

هر چی بوده شک و دختربازی و چاقوکشی

فیلمهای مربوط به سالهای جنگ به کنار

این فیلمهای انگلیسی یا هالیوودی اونجاهاش قشنگه که بهت یاد میده چه جور اند اینا

به جز اون روباه مکار چچل چرچیل

حتی اگر فیلم هم باشن خوبه،با دقت میشه یادگرفت ازشون

فیلمهای کلاسیک هالیوود که اوووف محشرن

اینا مردهاشون هیچ وقت شل و وارفته نیستن

نمیخندن فقط گاهی متبسم

شق و صاف میاستن

قهقه نمیزنند

حلقشون دیده نمیشه که هیچ از انتهای حلقشون اون روشنایی از ته بدنشون هم نمیاد حتی

لباس مرتب یکدست

موهای مرتب و ریش و سبیل آنکارد

کفشهای معمولا کلاسیک مشکی و تر تمیز

دستشون اغلب یا سیگاره یا کتاب و روزنامه

به ندرت خریدهاشون دستشونه

کنترل خودشونو از دست نمیدن خونسرد و محکمند

حتی موقع خواب هم لباس مرتب میپوشن نه زیر پیراهن رکابی و شلوار پارچه ای خط دار

با احترام پول خدماتشونو میدن و تحقیر نمیکنن

اون چچل آمریکایی میگفت وقتی از مشکلی درس نگیری در بسته بندی جدید و بزرگتر باهات روبرو میشه

اونقد که اونو یادبگیری

تا یاد نگیری اهمال کاری کنی ولت نمیکنه

و گاهی خداوندگار در هر مشکلی هدیه ای برات داره اون هدیه هم دانستن و پیدا کردن و پذیرفتن مشکل و هضم کردن اونه

مهشید میگه دلش میخواد بره امریکای جنوبی و ازشون استرولوزی کسب کنه تو کانال تلگرامش اینو میگفت

میگفت اگر دیدین دلتنگی هاتون زیاده بدونیین چاکرای قلبتون باز شده و مدعوین قلبتان را با رخ گشاده پذیرا باشید.

چقد خوب بود این جمله اش