"فَلَا تَعلَمُ نَفس مَا اخفِیَ لَهُم مِن قُرَّةِ اَعیُن جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعمَلُونَ"
هیچکس نمیداند که برایش چه قرة‌العین هایی پنهان کرده‌ایم.
[قرة‌العین، همان اشکی است که از شدتِ شادی در چشم حلقه میزند و می‌چکد.]
نورثاپ: نمی خوام زنده بمونم، می خوام زندگی کنم.
***
نورثاپ: تو شیطان! دیر یا زود، در جایی در مسیر عدالت ابدی باید تاوان گناهانت رو پس بدهی.
ادوین اپس: گناهی وجود نداره! هیچ کار گناهی وجود نداره! آدم با اموال خودش
هر کاری که بخواد می کنه. در حال حاضر پلات! من خیلی سر حالم، مراقب باش
که نخوام از این سرحال تر بشم
***
باس: اگه این گفتگو درباره اینه که چی حقیقته و چی نیست پس باید گفت که توی برده داری هیچ عدالت و درستی وجود نداره.
***
نورثاپ: ارباب فورد، باید بدونی که من یه برده نیستم.
فورد: نمی تونم بشنوم.
نورثاپ: قبل از این که اینجا بیام من یه انسان آزاد بودم!
***
باس: چیزی که منو گیج کرده نگرانی شما برای آسایش من توی گرماست در حالی که صادقانه بگم وضعیت کارگرای شما …
ادوین اپس: وضعیت کارگرای من؟
باس: وحشتناکه …
ادوین اپس: چیه؟
باس: همش اشتباهه!
***
نورثاپ: ما به یه گوش شنوا احتیاج داریم، اگه فرصتی برای توضیح وضعیت خودمون داشته باشیم
کلمنز: به نظرت کی گوش شنواست؟
نورثاپ: همون دو نفری که باهاشون سفر کردم، مطمئنم اونا الان دارن دنبالم می گردن
کلمنز: منم مطمئنم که اونا الان دارن پولی که بابت تحویل تو گرفتن می شمارن
نورثاپ: اونا آدم ربا نبودن، اونا هنرمند بودن، بازیگر بودن
***
نورثاپ (بعد از 12 سال که دوباره با خانواده اش دیدار می کند): از ظاهرم معذرت می خوام اما این چند سال گذشته زندگی خیلی سختی داشتم.
***
نورثاپ: نا امید نمی شم، سر سخت می مونم تا آزادیمو به دست بیارم.
***
باس: قوانین عوض می شن، سیستم های اجتماعی سقوط می کنن اما حقایق جهانی ثابت هستن، این یه واقعیته، این یه واقعیت واضحه که اون چیزی که درسته برای همه درسته، مثل سیاه و سفید.
***
فریمن: حس همدردی من به اندازه طول یه سکه است!
***
کلمنز: اگه می خوای زنده بمونی تا حد امکان نه چیزی بگو و نه کاری بکن، به کسی نگو واقعا کی هستی و نگو که خوندن و نوشتن بلدی، مگه اینکه بخوای یه کاکا سیاه مرده باشی